(Originally posted on my Facebook account)
I was watching Banana Split last night. Sa segment na Krissy TV (Angelica Panganiban impersonates Kris), pinakita si John Prats (as Bimby) at Jason Gainza (as Darla, Kris's writer, assistant, co-host) na nasa isang restaurant upang subukan ang "mix mix" (halo-halo) na specialty ng resto. Sa isang blender ay pinaghalo-halo ang dinuguan, puto, bagoong, manggang hilaw, hotcake, at maple syrup. Nang ma-blend na, pinainom kay Darla. Sa tuwing tatanggi si Darla, kukunin ni Bimby ang phone niya at magkukunwaring tatawagan si mommy o si Tito Pnoy. Makatatanggi pa ba si Darla? Toma kung toma kahit diring-diri na.
While I found their impersonation funny, napaisip din ako. Hindi ba na parang they are going over the top? Kawawa naman si Jason na pilit na pinapakain ng kung ano-ano para lang makapagpatawa. Ito ang estado ng maliliit nating artista/komedyante maski noong araw pa. Babatuk-batukan, sasampalin, yuyurakan ang dangal sa harap ng camera for the sake of "comedy." At kapwa-artista at kaibigan nila ang gumagawa nito. Of course, puwedeng idahilan na sa harap ng camera, professional tayo. Work is work. Walang personalan. Pero gano'n nga ba 'yon talaga samantalang makikita mong tawa nang tawa sina Krissy at Bimby 'pag pinapagawa nila ang kung ano-ano kay Darla.
On a bigger scope, could they also be making a statement (intentional or unintentional) about the people they are impersonating? Exaggerated na ang ginagawa nila pero may katotohanan din ang mga ito kahit pa sabihing maliit lamang. (Hindi ba impersonation could also be an exaggeration of the characteristics of the person you are impersonating?) Dahil may pagkakataong nakapanghihiya siya ng tao sa harap ng tv, intentionally or unintentionally. (Insert example here.)
Then on a much wider scope, on a chat, napag-usapan namin ang bomba industry ng Pinas that seems to be connected with our country's political unrest. Sa tuwing nagkakagulo ang bansa, sumusulpot ang bomba films noon para pakalmahin ang mga tao. In a way, nakatulong din ito sa industriya dahil matapos ma-saturate ng bold ang market, babalik ang sigla ng industriya. I partly blame SM for the decline of the industry dahil nang ipagbawal nila ang R18, nawalan ng breather ang industriya. (Of course, more research is needed para mapatunayan ko ang theory ko na ito.) But it seems na di naman talaga tayo nawalan ng porn.
SHE became our new porn! Sa mga scandal, sa mga pag-iingay, sa drama, sa paglalaba ng dirty linen sa publiko, kuhang-kuha niya ang atensiyon ng bansa. At kahit banas na banas ka sa kanya, you can't seem to take away your attention to her. Tulad ng porn, guilty pleasure. Tulad ng porn, you either like it or not. Tulad ng porn, ang lakas ng dating. Kahit pa ayaw mo sa kanya, you can't stop talking about her. Dami mong magiging opinyon about her. Nauubos ang lakas mo kaka-discuss about someone you don't like. At di ba nga, sino ba ang spokesperson ni kuya sa tuwing malalagay ito sa alanganin? Kung sinasabing bomba films ang hinahain ng Marcos gov't noon sa kanyang nagkakagulong mamamayan, siya naman ang readily available sa mesa sa tuwing nakararamdam ng gutom ang tao sa gobyerno ngayon. May dessert pa, si pamangkin!
