Matagal ko nang gustong magsulat about pet peeves kaya lang nakakalimutan ko. Bukod pa ru'n, problemado talaga ako about making lists. Ask me about Top 3 or 10 faves movies of mine, paniguradong mawiwindang ako. Sagot pa nga lang sa pinakapaborito kong movie of all time, nahihirapan na ako. Ganya'n siguro talaga pag maraming iniisip, laging nag-iisip, at cluttered ang pag-iisip, wala sa ayos. Kaya I'm sure na hindi ko malalagay lahat dito ng mga bagay na ginagawa ng tao na kinaiinisan ko. Masusundan ito malamang.
In no particular order, these are my pet peeves:
1. 'Yung mga taong nakikinig sa music player nila na pagkalakas-lakas! Naka-ear phones na ito, ah! Pero sa sobrang todo-volume nang pinapakinggan nila, pati lyrics ng kanta ay gets na gets mo na. Feeling nila ay interesado ang katabi nila sa pinapakinggan nila.
Hindi ba nila alam na masama sa taynga ang pakikinig ng ganu'ng kalakas? O talagang nabingi na sila kaya kailangan nilang ilagay sa 10 ang volume ng player?
Eh ang pinakanakakabwisit pa ay kung gusto mong matulog!
2. 'Yung mga walang pakundangan sa pag-aabot ng bayad sa jeep. Walang pakiusap whatsoever. Minsan, basta na lang nila i-e-extend ang kamay nila at mag-a-assume na aabutin ng katabi ang bayad nila. Ni hindi magsasabi ng "Bayad" para naman maabisuhan ang katabi. Talagang feeling nila ay responsibilidad ng katabi nila na iabot ang sukli nila!
3. S'ympre kung may mga ganu'ng tao, mag-e-expect pa ba tayo na marunong silang magpasalamat sa pag-aabot ng bayad at sukli nila?
4. Eto pa! So naabot na 'yung bayad, di ba? 'Yung iba, wala nang pakiaalam after. Deadma na kung tanungin ng driver kung saan pupunta o saan galing o ilan sila. Ni hindi man lang i-volunteer ang information na 'yun. Either wala na sa sarili o nakikipagkwentuhan sa katabi ng walang pakialam sa mundo. Kung may sukli pa, kebs din! Tatapikin mo pa para kunin niya ang sukli niya.
5. 'Yung mga babaeng hindi nag-iipit ng buhok at hinahayaang hanginin ang buhok nila habang nasa jeep! Ikaw na katabi ay either mahahampas ng buhok o makakain ito. Type mo?
6. 'Yung basta-basta na lang sumisingit sa linya ng Communion. Of course, pagbibigyan mo naman. Di ito gaanong big deal. Ang nakakainis ay walang pasintabi kung sumingit. Hindi hihingi ng permiso sa 'yo or at least tingnan ka man lang para humingi ng abiso. Feeling nila ay karapatan nilang mauna sa pila!
7. Text language online--on Facebook posts, on forum comments, on blog posts (though di pa ako naka-encounter nito so far), etc. Can we make a distinction on the language? Text posts should never go outside cell phones! Tolerated na nga ang ganu'ng sistema, ia-apply pa kung sa'n-sa'n? Kaya marami rin sa mga estudyante ngayon na pati essays nila ay ginagamitan nila ng text abbreviations! Windang na nga sa grammar, windang pa rin sa spelling!
Worst, kung jejemon speak ang gamit! Patay tayo riyan!
8. The tag "Only in the Philippines". Naiirita ako sa tuwing mababasa ko 'yan na sinusundan ng negative trait about the Philippines. Sure ka na sa Pinas lang nangyayari 'yun? Napuntahan mo na ang buong mundo para makapagbitaw ka ng ganu'ng statement?
Kung bagot na bagot ka na sa bansang 'to, you are free to leave the country. Kung wala kang kakayahang gawin 'yun, might as well tiisin mo lahat ng kinakainisan and stay quiet about it! In the first place, dito ka nakatira at pinapakinabangan mo ang resources ng abang bansang ito. Magkaru'n ka naman ng konting pagpapahalaga.
9. Si PNoy, mukhang di rin type ang statement na 'yun kaya naman sa tuwing ipagtatanggol niya ang bansa, lagi niya kino-compare sa ibang bansa. "Kung sa ganito nga, ganito ang nangyari... Tayo pa kaya?"
In a way ay gumagawa siya ng palusot. At the same time ay minamaliit din ang ating bansa. "Kung ang ganito bansa na mas nakakaangat sa atin ay may nangyaring ganito, dito pa kaya sa bansan natin?" Ganu'n ang dating.
Why don't you just do your work and stop comparing!
10. Ang mga tanong ni Boy Abunda na parang may sariling buhay at ratrat lang ng ratrat sa pinagtatanungan niya. Nag-iisip pa lang ng isasagot ang interviewee niya ay may kasunod ng tanong! Nagsisimula pa lang ay sagot ay napuutol na dahil mahadera ang tanong at gustong umeksena kaagad! Matindi ang crab mentality! Hatakan nang hatakan para mauna sila.
Sabi nga ng classmate ko, "Feeling niya siguro ay ang tali-talino niya dahil sa mga tanong na binabato niya."
11. Bukod sa tanong niya, ang mga komento niya sa The Buzz na ang haba-haba na parang inaabot 'ata ang Baclaran mula sa Monumento! Minsan paulit-ulit na lang just so he can get his points across at talagang maintindihan ng kausap niya at mag-agree sa kanya.
12. With that said, scrap that POV segment in The Buzz. Pampahaba lang ng oras at dakdak lang kayo ng dakdak. Meat sa show biz ang importante at hindi ang opinyon ninyo.
13. Speaking of The Buzz uli, hindi fashion show ang programang ito kaya hindi dapat rumampa-rampa on stage with your designer gowns and suits gayong hindi naman kagandahan ang financial situation sa Pinas. Konting konsiderasyon naman at sensitivity.
14. 'Yung dumarating ng late sa group meeting na feeling pa-importante! Minsan pa nga, late na nga, siya pa ang mauunang aalis! O kaya, deadma lang sa pagiging late. Dadaanin sa kanyang charms at k'wento ang mga tao para makalimutang late siya.
Sa pinapasukan ko dati, inireklamo namin ang pag-start ng late ng mga meetings. Darating ako/kami on time, pero madalas ang mga kasamahan namin ay late. Reklamo rin naman daw nila 'yun. Ang kaso, ang buong management ang may ganoong unspoken system. So paano mo naman lalabanan? Nagkakaru'n ng ripple effect dahil ang unang meeting sa umaga ay late nagsisimula kaya damay pati ang mga susunod pa.
15. 'Yung mga estudyanteng late na, kung makapasok pa sa room ay parang walang lang. Stand proud, stand tall ang drama.
Nu'ng panahon namin (Shet! Sinasabi ko na talaga ang linyang ito!), kinakahiya namin ang pagiging late kaya, as much as possible, di kami gumagawa ng eksena pag pasok sa classroom.
16. No show. Kaya kong tanggapin ang late, basta darating! Ang sobrang nakakainis ay 'yung hindi darating at wala man lang pasabi!
17. Ang mundo na umiikot sa buhay nina Vice Ganda, Kris Aquino, at Tyra Banks!
"Ako ay ganito..." "Ako ay gan'yan..." "Kung ako nga..." "Parang ako..." "Pareho tayo..." "Kung ako 'yan..." "Ay, ako ay..."
S'ympre, Tagalog-translated na 'yan for Tyra! Haha.
18. 'Yung nasa harap na ng pila sa fastfood counter, saka pa lang mag-iisip kung ano ang o-orderin nila! Deadma kung mahaba ang pila! Basta pipili siya at tatanungin sa salesperson ang pagkakaiba-iba ng mga combo meals!
19. 'Yung ilang minuto na lang ay screening time na ng papanoorin mo at ang nasa harap ng pila ay pumipili pa ng movie na papanoorin niya! Putangna!
19. 'Yung mga direktor na binigyan ng pagkakataong gumawa ng pelikula, pero di pinagbubuti! Patuloy na naglalabas ng walang kwentang trabaho na never inisip ang pinagpagurang pera ng audience nila na ilulustay lang sa basurang pelikula nila! Hayup!
21. Gay men still claiming na bisexual sila when clearly bading sila. But who I am to judge when I'm not even a judge? :p
Bahala sila! Kanya-kayang trip 'yan. Basta tandaan ang sinabi ni Ricky Martin na he may have been with a lot of women, but he is not bisexual. He is gay! Period.
22. 'Yung mga "I don't kiss, I don't suck" kind of gay men! Pakyu! Feeling hari?
23. 'Yung mga sinungaling at walang isang salita. I made a post about it here. Big deal talaga sa 'kin 'yun. Kaya nga napakanta ako ng "Honesty... is such a lonely word" nu'ng mag-videoke kami ng barkada ko before the year ends. Kasi totoo naman.
Minsan din, honesty can be overrated, na statement ng pelikulang "Closer". Ikaw pa ang masama kapag nagsabi ka ng totoo.
24. 'Yung mga "musta ka" texts. How can answer such a broad question? Kadalasan "OK lang" ang masasagot mo. Kasi, if you become specific, will the person asking be interested to listen? Will you have the time to lend an ear?
Kung gusto mong makakuha ng specific na sagot at interesado ka talaga, be specific din sa tanong mo. "Musta ang lovelife?" "Musta ang trabaho?" 'Wag maging general at gawing parang "Hi" o "Hello" lang ang mga salitang "Musta ka?"
25. Dahil isa lang ang banyo namin, di maiiwasang may gustong gumamit kahit may gumagamit pa. Ang pinakaayoko ay 'yung madadaliin ako pag nakaupo sa trono! Nakaka-pressure! At kapag stress ka, ang hirap-hirap magsama ng loob, 'no!
Akalain mo 'yun! Naka-25 ako!
Ikaw, ano ang mga Irita Gomez moments?
P.S.
Baka di n'yo kilala si Rita Gomez. I-Google n'yo! Pero isang paalala lang, di siya nanay ni Richard Gomez!
Monday, January 24, 2011
Thursday, January 20, 2011
ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal: Vack With A Vengeance!
"Ikaw ang superhero ng buhay ko,
ikaw pag-ibig mo’t pagmamahal
walang kinikilalang kulay o pangalan
nais kong matutong magmahal ng tulad mo
turuan mo ako, turuan mo ako…"
Yaeeyy! At last, for the 5th time, I will see and hear Dodong singing again that song to Ada to confess his true love for her...errr...him...ah whatevah!
Heetooo na......malapit na.....ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal....Vack With A Vengeance!
Here's the official press release from Tanghalang Pilipino:
Tanghalang Pilipino concludes its 24th Season with the power-packed return of its longest running, award-winning original musical comedy. ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal…Vack With A Vengeance! – the production’s 7th run – will be staged at the Tanghalang Aurelio Tolentino, Cultural Center of the Philipines, on February 18 to March 13. The production is bound to leave audiences rolling in the aisles again with its zany, madcap and gender bending brand of musical comedy. Eula Valdez reprises her award winning role as the redhaired super heroine. She will be joined by new cast members Gabe Mercado (alternating with Joey Paras) as Didi, her frilly mouthed assistant; Pinky Amador (alternating with Kalila Aguilos) as Queen Femina Suarestella Baroux, Zaturnnah’s fashionista archnemesis; Rocky Salumbides (alternating with Arnold Reyes and Red Anderson) as the hunk with a heart – Dodong – Zaturnnah’s object of affection.
The rerun also reveals a new set design by Gino Gonzales and lighting design by Katsch Catoy.
ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal follows the misadventures of Ada, a gay beauty salon proprietor who transforms into the voluptuous superhero(ine) ZsaZsa Zaturnnah. Zaturnnah saves her town from marauding zombies, powertripping fashion forward aliens and a giant dancing frog. ZsaZsa Zaturnnah became an underground cult classic when it first appeared as a graphic novel, Ang Kagila-gilalas na Pakikipagsapalaran ni Zsazsa Zaturnnah (The Spectacular Adventures of Zsazsa Zaturnnah penned and illustrated by Carlo Vergara. The piece was brought to the attention of Tanghalang Pilipino by stage director Chris Millado for inclusion in their Theater Season.
The graphic novel was adapted for the stage by Chris Martinez for Tanghalang Pilipino with Vincent de Jesus creating the words and Chris Millado directing the musical theater staging. Since its opening in 2006 ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal has attracted a growing, diversified and returning audiences while garnering rave reviews from mainstream critics, bloggers and from word of mouth. The 95th performance in March 2011 makes ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal the longest running musical theater production of Tanghalang Pilipino and arguably the longest running show in Philippine musical theater.
ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal…Vack With A Vengeance opens on February 18 and runs until March 13.
Tickets are now available at the CCP Box Office and TicketWorld outlets nationwide. For general ticket inquiries, call TANGHALANG PILIPINO at (632)832-3661 or 832-1125 local 1620/1621.
ikaw pag-ibig mo’t pagmamahal
walang kinikilalang kulay o pangalan
nais kong matutong magmahal ng tulad mo
turuan mo ako, turuan mo ako…"
Yaeeyy! At last, for the 5th time, I will see and hear Dodong singing again that song to Ada to confess his true love for her...errr...him...ah whatevah!
Heetooo na......malapit na.....ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal....Vack With A Vengeance!
Here's the official press release from Tanghalang Pilipino:
Tanghalang Pilipino concludes its 24th Season with the power-packed return of its longest running, award-winning original musical comedy. ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal…Vack With A Vengeance! – the production’s 7th run – will be staged at the Tanghalang Aurelio Tolentino, Cultural Center of the Philipines, on February 18 to March 13. The production is bound to leave audiences rolling in the aisles again with its zany, madcap and gender bending brand of musical comedy. Eula Valdez reprises her award winning role as the redhaired super heroine. She will be joined by new cast members Gabe Mercado (alternating with Joey Paras) as Didi, her frilly mouthed assistant; Pinky Amador (alternating with Kalila Aguilos) as Queen Femina Suarestella Baroux, Zaturnnah’s fashionista archnemesis; Rocky Salumbides (alternating with Arnold Reyes and Red Anderson) as the hunk with a heart – Dodong – Zaturnnah’s object of affection.
The rerun also reveals a new set design by Gino Gonzales and lighting design by Katsch Catoy.
ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal follows the misadventures of Ada, a gay beauty salon proprietor who transforms into the voluptuous superhero(ine) ZsaZsa Zaturnnah. Zaturnnah saves her town from marauding zombies, powertripping fashion forward aliens and a giant dancing frog. ZsaZsa Zaturnnah became an underground cult classic when it first appeared as a graphic novel, Ang Kagila-gilalas na Pakikipagsapalaran ni Zsazsa Zaturnnah (The Spectacular Adventures of Zsazsa Zaturnnah penned and illustrated by Carlo Vergara. The piece was brought to the attention of Tanghalang Pilipino by stage director Chris Millado for inclusion in their Theater Season.
The graphic novel was adapted for the stage by Chris Martinez for Tanghalang Pilipino with Vincent de Jesus creating the words and Chris Millado directing the musical theater staging. Since its opening in 2006 ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal has attracted a growing, diversified and returning audiences while garnering rave reviews from mainstream critics, bloggers and from word of mouth. The 95th performance in March 2011 makes ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal the longest running musical theater production of Tanghalang Pilipino and arguably the longest running show in Philippine musical theater.
ZsaZsa Zaturnnah Ze Muzikal…Vack With A Vengeance opens on February 18 and runs until March 13.
Tickets are now available at the CCP Box Office and TicketWorld outlets nationwide. For general ticket inquiries, call TANGHALANG PILIPINO at (632)832-3661 or 832-1125 local 1620/1621.
Tuesday, January 18, 2011
Konek-Konek Tayo
Ang liit-liit talaga ng mundo. Everybody seem to be connected with everyone especially with the advent of Facebook and Twitter. Magugulat ka na lang na kakilala pala ni ganito si ganyan at ganu'n. Si ganyan na kaibigan mo o kaaway na kaopisina pala ni ganito . Si ganu'n na crush mo o naging ex mo na jowa pala ni ganito. It's amazing and freakishly weird at the same time.
In this post, I won't name names. Sana lang ma-gets n'yo ang pinupunto ko even without getting specific on people.
Si C (which meant crush) ay connected kay K (kaklase) sa Facebook. K and I are Fb friends. Dahil hindi naman kami magkakilala ni C, hindi ko siya in-add sa Fb. To get acquainted with him, I sent him questions via this question-forming site. Of course, anonymous ako, yet flirty in a way to get his attention. Then we started exchanging e-mails. Pakana ko rin kasi tinanong ko siya kung saan ko siya pwedeng kausapin aside from the said site. He asked me how I knew him, but I just managed to tell him a not so honest answer. I just don't want him to figure out how we are connected.
Last December, mas naging personal ang conversation namin via e-mail chat. May pinagdadaanan kasi siya. He caught his bf cheating on him. Ooops! Hindi ko inaasahan 'yung sagot niyang 'yon. May bf na pala siya! Ouch!
So tuloy ang kwentuhan on the hows and the whys and what he intended to do. Konting advice-advice at kung anu-anong question and answer portion till we said our good nights.
That night hindi ako makatulog. Iniisip ko siya. Gusto niya kasi magpakilala na ko, so we can be better friends. Ayoko pa. Kasi baka pag nagkakilala na kami ng husto, mahulog lang ako ng husto sa kanya at masaktan. I'm not willing to get hurt again.
I asked God for a sign. Sabi ko, magpapakilala ako sa kanya the very next day rin kung magte-text siya pagkagising na pagkagising niya saying, "Kakagising ko lang." Kung hindi, it means na ayaw ni God at may iba siyang plano. I just don't wanna pass the opportunity of having a chance on him, yet gusto ko rin namang makasigurong may aasahan ako.
I waited the whole day for the text. Kahit hapon na, umasa pa rin ako na makukuha ko 'yung sign. Malay natin, hapon na siya nagising. Pero wala. Nakipag-bargain pa ko, but I know, in my heart, He has given me an answer. I can't compete with that. At lalong hindi ako pwedeng makipagtalo with Him about it since ako ang nanghingi ng very specific sign.
We talked that night, and I told him na ayaw pa ni God na magpakilala ako sa kanya.
The next day, I learned why. Nakipagbalikan si C kay Bf. Bibigyan niya raw ng second chance si Bf. So talaga palang masasaktan ako if I had insisted myself to him. Besides, alam ko rin namang wala pa sa level ng tuluyang hiwalayan ang dalawa. Ramdam ko 'yun. I just wanted to take a chance.
I asked C to tell me Bf's name para mahanap ko sa Fb at makilatis. Ayaw niya. So natapos ang kwento.
Tonight I saw Tf's (Twitter friend) post tagging C and another person. I clicked on C's id, at siya nga 'yun! So di lang pala kami kay K connected, pati kay Tf. Di ko naisip 'yun since graduate na si Tf.
I clicked the other person's ID. Hindi private ang account niya so nakita kong ang dami niyang posts na naka-tag si C. Siya ba si Bf?
Hinanap ko si Bf sa Fb ni Tf. Andu'n siya! Pag click ko ng Fb ni Bf, andu'n ang pic niya with C. Oh-kay! Siya na nga!
Then si Bf ay connected din kay A (actor) ko na nakausap ko through Tf. Sila talaga ang magkakilala ni Tf at pinakilala lang siya ni Tf sa 'kin through Twitter pa rin.
Ayun! Hindi ko naman kinarir na makilala pa 'yung ka-kompetisyon, pero basta na lang bumulaga sa 'kin nang walang ka-warning-warning! Parang pinamumukha sa 'king olats ako sa department na gusto kong pasukin.
Ouch!
P.S.
Eto talagang si Tf, Miss Friendship! Ang dami-dami-dami-dami-daming kakilala at kaibigan! Di ko siya kaibigan talaga in the truest sense of the word. Sa Twitter ko lang din siya nakilala.
In this post, I won't name names. Sana lang ma-gets n'yo ang pinupunto ko even without getting specific on people.
Si C (which meant crush) ay connected kay K (kaklase) sa Facebook. K and I are Fb friends. Dahil hindi naman kami magkakilala ni C, hindi ko siya in-add sa Fb. To get acquainted with him, I sent him questions via this question-forming site. Of course, anonymous ako, yet flirty in a way to get his attention. Then we started exchanging e-mails. Pakana ko rin kasi tinanong ko siya kung saan ko siya pwedeng kausapin aside from the said site. He asked me how I knew him, but I just managed to tell him a not so honest answer. I just don't want him to figure out how we are connected.
Last December, mas naging personal ang conversation namin via e-mail chat. May pinagdadaanan kasi siya. He caught his bf cheating on him. Ooops! Hindi ko inaasahan 'yung sagot niyang 'yon. May bf na pala siya! Ouch!
So tuloy ang kwentuhan on the hows and the whys and what he intended to do. Konting advice-advice at kung anu-anong question and answer portion till we said our good nights.
That night hindi ako makatulog. Iniisip ko siya. Gusto niya kasi magpakilala na ko, so we can be better friends. Ayoko pa. Kasi baka pag nagkakilala na kami ng husto, mahulog lang ako ng husto sa kanya at masaktan. I'm not willing to get hurt again.
I asked God for a sign. Sabi ko, magpapakilala ako sa kanya the very next day rin kung magte-text siya pagkagising na pagkagising niya saying, "Kakagising ko lang." Kung hindi, it means na ayaw ni God at may iba siyang plano. I just don't wanna pass the opportunity of having a chance on him, yet gusto ko rin namang makasigurong may aasahan ako.
I waited the whole day for the text. Kahit hapon na, umasa pa rin ako na makukuha ko 'yung sign. Malay natin, hapon na siya nagising. Pero wala. Nakipag-bargain pa ko, but I know, in my heart, He has given me an answer. I can't compete with that. At lalong hindi ako pwedeng makipagtalo with Him about it since ako ang nanghingi ng very specific sign.
We talked that night, and I told him na ayaw pa ni God na magpakilala ako sa kanya.
The next day, I learned why. Nakipagbalikan si C kay Bf. Bibigyan niya raw ng second chance si Bf. So talaga palang masasaktan ako if I had insisted myself to him. Besides, alam ko rin namang wala pa sa level ng tuluyang hiwalayan ang dalawa. Ramdam ko 'yun. I just wanted to take a chance.
I asked C to tell me Bf's name para mahanap ko sa Fb at makilatis. Ayaw niya. So natapos ang kwento.
Tonight I saw Tf's (Twitter friend) post tagging C and another person. I clicked on C's id, at siya nga 'yun! So di lang pala kami kay K connected, pati kay Tf. Di ko naisip 'yun since graduate na si Tf.
I clicked the other person's ID. Hindi private ang account niya so nakita kong ang dami niyang posts na naka-tag si C. Siya ba si Bf?
Hinanap ko si Bf sa Fb ni Tf. Andu'n siya! Pag click ko ng Fb ni Bf, andu'n ang pic niya with C. Oh-kay! Siya na nga!
Then si Bf ay connected din kay A (actor) ko na nakausap ko through Tf. Sila talaga ang magkakilala ni Tf at pinakilala lang siya ni Tf sa 'kin through Twitter pa rin.
Ayun! Hindi ko naman kinarir na makilala pa 'yung ka-kompetisyon, pero basta na lang bumulaga sa 'kin nang walang ka-warning-warning! Parang pinamumukha sa 'king olats ako sa department na gusto kong pasukin.
Ouch!
P.S.
Eto talagang si Tf, Miss Friendship! Ang dami-dami-dami-dami-daming kakilala at kaibigan! Di ko siya kaibigan talaga in the truest sense of the word. Sa Twitter ko lang din siya nakilala.
Saturday, January 08, 2011
Hindi Ako Duwag, Segurista Lang
Duwag daw ako, sabi ng isang crush dahil mas pinili ko raw patusin ang kaibigan niya (na unang lumapit sa 'kin) kaysa siya mismo ang puntiryahin ko gayong siya naman talaga ang gusto ko. I lost my chance on him, and it's all my fault, dagdag pa niya.
I must've admit that it was my fault. Naunahan ako ng kaba at takot kasi naramdaman kong I was never a match for him. Hindi kami makatugma. At alam kong he would never have taken a second look at me if we bumped into each other somewhere.
Sinabi niyang mali raw ang naging judgment ko sa kanya. Inunahan ko raw siya.
Maybe I have judged him too quickly, but since nangyari na ang nanyari, there's no way na malalaman pa namin kung iba ang magiging turnout ng pangyayari had I known about this. Basta ang alam ko lang, there are people whom you really think are way out of league, kaya to spare you from pain, you wouldn't even try expressing yourself to them.
One can consider it cowardice, but I call it segurista. Sa dinami-dami nang pinagdaan mong sakit, matututo ka nang maniguro at hindi basta sugod lang ng sugod.
Binisita ako ng kaibigan nu'ng January 1 dito sa bahay. Ikinuwento niya ang bagong lalaki sa kanyang buhay na walang bayag na panindigan siya sa mga taong nakapaligid sa kanila. Ramdam ko ang pananabik sa kanyang buhay. Naiintindihan ko ang kanyang pinagdaraanan kaya pinayuhan ko siyang i-enjoy lamang ang moment with him kahit ramdam kong hindi siya ang lalaking para sa kanya. Karapatan din naman niyang lumigaya at mahalin ng iba.
Naiyak nga siya nang sabihing gusto niya lang maramdaman ang appreciation ng iba sa kanya. Makailang ulit siyang bastusin ng kanyang asawa at ang huli nga ay nang ituring siya nitong nakapandidiri.
Alam ko ang kanyang pinagdaraanan. I am going through the same thing. At hindi na madali para sa akin ang magtiwala at umibig ng lubos. Hindi ko na 'ata kayang ibigay ang sarili ko nang buong-buo kundi ako makakasisigurong tunay ang taong pagbibigyan ko.
Tawagin na n'yo akong duwag, if it meant protecting myself from pain. Tawagin na n'yo ako duwag, if it meant that I get to save whatever dignity I have left for myself.
The truth is, hindi ako takot magmahal. I'm open to it. Ang kinakatakot ko ay ang umibig sa maling tao na may kapasidad na mandurog ng puso kaysa buuin ito.
I must've admit that it was my fault. Naunahan ako ng kaba at takot kasi naramdaman kong I was never a match for him. Hindi kami makatugma. At alam kong he would never have taken a second look at me if we bumped into each other somewhere.
Sinabi niyang mali raw ang naging judgment ko sa kanya. Inunahan ko raw siya.
Maybe I have judged him too quickly, but since nangyari na ang nanyari, there's no way na malalaman pa namin kung iba ang magiging turnout ng pangyayari had I known about this. Basta ang alam ko lang, there are people whom you really think are way out of league, kaya to spare you from pain, you wouldn't even try expressing yourself to them.
One can consider it cowardice, but I call it segurista. Sa dinami-dami nang pinagdaan mong sakit, matututo ka nang maniguro at hindi basta sugod lang ng sugod.
Binisita ako ng kaibigan nu'ng January 1 dito sa bahay. Ikinuwento niya ang bagong lalaki sa kanyang buhay na walang bayag na panindigan siya sa mga taong nakapaligid sa kanila. Ramdam ko ang pananabik sa kanyang buhay. Naiintindihan ko ang kanyang pinagdaraanan kaya pinayuhan ko siyang i-enjoy lamang ang moment with him kahit ramdam kong hindi siya ang lalaking para sa kanya. Karapatan din naman niyang lumigaya at mahalin ng iba.
Naiyak nga siya nang sabihing gusto niya lang maramdaman ang appreciation ng iba sa kanya. Makailang ulit siyang bastusin ng kanyang asawa at ang huli nga ay nang ituring siya nitong nakapandidiri.
Alam ko ang kanyang pinagdaraanan. I am going through the same thing. At hindi na madali para sa akin ang magtiwala at umibig ng lubos. Hindi ko na 'ata kayang ibigay ang sarili ko nang buong-buo kundi ako makakasisigurong tunay ang taong pagbibigyan ko.
Tawagin na n'yo akong duwag, if it meant protecting myself from pain. Tawagin na n'yo ako duwag, if it meant that I get to save whatever dignity I have left for myself.
The truth is, hindi ako takot magmahal. I'm open to it. Ang kinakatakot ko ay ang umibig sa maling tao na may kapasidad na mandurog ng puso kaysa buuin ito.
CMQJ Sent You a Message
Me: Update mo ko sa payment.
CMQJ: Uy. Sorry medyo busy-busihan lang kaya hindi pa kita maharap. We'll pay you soon. Sorry talaga. Paano nga ulit pumunta sa inyo?
Me: Deposit mo na lang sa bank account ko sa BPI.
CMQJ: Ah. Gusto ko pumunta sa inyo.
Me: Hay, CMQJ...
CMQJ: Why?
Me: I don't know kung dense ka lang o nagpapaka-dense.
CMQJ: Dense ata.
Me: That's sad, lalo na sa mga taong apektado mo.
CMQJ: Sorry.
Me: Ay, sus, CMQJ. Second nature na 'ata sa 'yo ang pagsasabi ng sorry.
CMQJ: Sorry.
Me: Not funny. Not appropriate.
CMQJ: Why?
Me: 'Cause I don't wanna hear you say sorry unless you really meant it or you know what you're being sorry for. Sorry and promise are two words na gasgas na gasgas na sa pandinig ko.
Kinalimutan na kita. Inalis na kita sa sistema ko. Pero bakit parang nanggugulo ka pa? Hindi ba sapat na hindi na kita tine-text at kunukulit pa? Hindi ba malinaw sa 'yo na iniiwasan na kita?
Kapag ba sinabi ko sa 'yo ang tunay na bumagabag sa isipan ko, makikinig ka? Kapag ibinuhos ko ba ang sama ng loob ko sa 'yo, iintindihin mo?
I am so tempted to tell you about how I feel, pero pinpigilan ko because it would entail opening up some wounds na alam kong naghilom na kahit papaano. Kapag binuksan ko pa ito, baka mahirapan akong muling pigilan ito sa pagdurugo.
When I made you a birthday video, sabi ko sa sarili ko na huling straw ko na 'yun. Isa 'yung pagbati at pamamaalam at the same time. Part of me hoped na may kabuluhan ang ginawa kong iyon para sa iyo, but part of me wanted to completely let go of you. Kahit nga sa mga huling sandali ay pilit pa rin akong kumakapit until nagbago ka ng Facebook status na nagsasabing "In a relationship" ka na. 'Yun na ang nakapagpabitaw sa 'kin sa umaapoy na barkong aking sinasakyan. Hindi ako marunong lumangoy, subalit imbes na masunog sa loob ng barko, mas minabuti kong tumalon sa dagat upang isalba ang sarili ko. At least I've given myself a chance to live.
Whether totoo mang may karelasyon ka na o wala, it doesn't matter. The fact is, we can never be together. Abot na ako sa sukdulan. Hindi ko na kayang magpakatanga pa.
Kaya sana, maawa ka naman sa akin. Lubayan mo na ko.
CMQJ: Uy. Sorry medyo busy-busihan lang kaya hindi pa kita maharap. We'll pay you soon. Sorry talaga. Paano nga ulit pumunta sa inyo?
Me: Deposit mo na lang sa bank account ko sa BPI.
CMQJ: Ah. Gusto ko pumunta sa inyo.
Me: Hay, CMQJ...
CMQJ: Why?
Me: I don't know kung dense ka lang o nagpapaka-dense.
CMQJ: Dense ata.
Me: That's sad, lalo na sa mga taong apektado mo.
CMQJ: Sorry.
Me: Ay, sus, CMQJ. Second nature na 'ata sa 'yo ang pagsasabi ng sorry.
CMQJ: Sorry.
Me: Not funny. Not appropriate.
CMQJ: Why?
Me: 'Cause I don't wanna hear you say sorry unless you really meant it or you know what you're being sorry for. Sorry and promise are two words na gasgas na gasgas na sa pandinig ko.
Kinalimutan na kita. Inalis na kita sa sistema ko. Pero bakit parang nanggugulo ka pa? Hindi ba sapat na hindi na kita tine-text at kunukulit pa? Hindi ba malinaw sa 'yo na iniiwasan na kita?
Kapag ba sinabi ko sa 'yo ang tunay na bumagabag sa isipan ko, makikinig ka? Kapag ibinuhos ko ba ang sama ng loob ko sa 'yo, iintindihin mo?
I am so tempted to tell you about how I feel, pero pinpigilan ko because it would entail opening up some wounds na alam kong naghilom na kahit papaano. Kapag binuksan ko pa ito, baka mahirapan akong muling pigilan ito sa pagdurugo.
When I made you a birthday video, sabi ko sa sarili ko na huling straw ko na 'yun. Isa 'yung pagbati at pamamaalam at the same time. Part of me hoped na may kabuluhan ang ginawa kong iyon para sa iyo, but part of me wanted to completely let go of you. Kahit nga sa mga huling sandali ay pilit pa rin akong kumakapit until nagbago ka ng Facebook status na nagsasabing "In a relationship" ka na. 'Yun na ang nakapagpabitaw sa 'kin sa umaapoy na barkong aking sinasakyan. Hindi ako marunong lumangoy, subalit imbes na masunog sa loob ng barko, mas minabuti kong tumalon sa dagat upang isalba ang sarili ko. At least I've given myself a chance to live.
Whether totoo mang may karelasyon ka na o wala, it doesn't matter. The fact is, we can never be together. Abot na ako sa sukdulan. Hindi ko na kayang magpakatanga pa.
Kaya sana, maawa ka naman sa akin. Lubayan mo na ko.
MMFF 2010
Nakalimang MMFF entries ako this year for the first time. It wasn't planned. It was also not because I was looking forward to seeing so many entries this year. It just so happened that I was feeling stressed with school works that I needed to de-stress. Watching movies does that for me, whether sa sinehan o sa DVD; whether maganda ang pinapanood ko o tamang pangpalipas-oras lang. It takes my mind off the stress and gives me enough time to relax and rethink about my options re the stressors.
Kapag school activities ang stressors ko, pelikula lang ang katapat niyan. Kapag emotional battle, ay, tulog na walang puknat ang sagot diyan at pag-iwas pansamantala sa mundo kaya deadma sa text at social activities. Maski nga blogging ay napabayaan ko nu'ng nakaraang buwan. May mga panggulo kasi sa buhay na minarapat kong tanggalin muna sa aking sistema para gumaganda-ganda naman ang takbo ng buhay. Ayun! Successful naman.
Anyway, to read more about my filmfest post, go here: MMFF 2010.
Kapag school activities ang stressors ko, pelikula lang ang katapat niyan. Kapag emotional battle, ay, tulog na walang puknat ang sagot diyan at pag-iwas pansamantala sa mundo kaya deadma sa text at social activities. Maski nga blogging ay napabayaan ko nu'ng nakaraang buwan. May mga panggulo kasi sa buhay na minarapat kong tanggalin muna sa aking sistema para gumaganda-ganda naman ang takbo ng buhay. Ayun! Successful naman.
Anyway, to read more about my filmfest post, go here: MMFF 2010.
Subscribe to:
Posts (Atom)